Νεφέλη Φασούλη, Wyrd (self-released, 2025)
Wildes t Dreams, s/t (Smalltown Supersound, 2014)
Ακούστε το Wyrd της Νεφέλης Φασούλη
OK, οι περισσότεροι ξέρουν τον Harvey σαν τον «DJ των DJs», ζωντανό θρύλο της dance σκηνής. Οι fans του ίσως ανακαλούν το πρότζεκτ Map of Africa, με το οποίο είχε βγάλει ένα (ας το πούμε) “balearic” άλμπουμ το 2007. Οι hardcore fans θα ξέρουν ότι στην αρχή της καριέρας του ήταν ντράμερ σε πανκ συγκροτήματα, πριν τον κερδίσει η ντίσκο. Αλλά, πόσοι θυμούνται (ή έχουν καν ακούσει) τους Wildest Dreams; One-off πρότζεκτ δεκαετίας, στο μονοπάτι του ψυχεδελικού ροκ με μερικά πολύ ζόρικα ριφ (όπως το “Last Ride”) κι ένα καλοφτιαγμένο σύνολο, κάπως αυτό που θες να ακούς όταν πηγαίνεις την καλοκαιρινή σου βόλτα με το αμάξι και ο ήλιος σιγά σιγά γίνεται πορτοκαλί. Είναι και δεινός surfer o Harvey…
EP
LOST ALBUM
DOC
Η λίστα με «τα αγαπημένα του άλμπουμ», ήταν ένα από τα πλέον πολύτιμα κομμάτια της παρακαταθήκης που άφησε ο Κερτ Κομπέιν πέραν φυσικά της μουσικής των Nirvana. Λειτούργησαν ως starter pack, ακόμα και για μεταγενέστερες γενιές, που διαφορετικά ίσως να μην είχαν μάθει τους Wipers, τους Beat Happening ή τις Marine Girls. Αυτή η σειρά podcast του ραδιοφωνικού σταθμού KEXP (φυσικά) από το Σιάτλ, αφιερώνει κάθε επεισόδιό της και σε ένα άλμπουμ της λίστας. Και κάθε επεισόδιο χωρίζεται στα δύο: ένα συνήθως εξαιρετικό mini doc που σε βάζει πραγματικά στο κλίμα του γράφτηκε κάθε δίσκος και μια συζήτηση για το πώς ακούγεται σήμερα (που συχνά γίνεται αφόρητη εξαιτίας της υπερβολικής επίδειξης πολιτικής ορθότητας εκ μέρους των δύο “they love to smell their own farts” παρουσιαστών).
Yacht Rock: A DOCKumentary
Το 1979, χρονιά που η Μάργκαρετ Θάτσερ ήρθε στην εξουσία, η Μεγάλη Βρετανία είχε ανάγκη για λίγη αισιοδοξία μετά το doom & gloom του πρώτου ποστ πανκ κύματος. Και για λίγο την βρήκε, με
καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών» επανεκτιμώντας ονόματα όπως οι Kenny Loggins και Michael McDonald. Αυτό
το απολαυστικό doc, με
το σαφές λογοπαίγνιο
στον τίτλο, σκάβει βαθιά στην άβυσσο της διαμόρφωσης του μουσικού γούστου. Κομματάρα το “Ride Like the Wind”,
εδώ που τα λέμε…
PLAYLIST
PLAYLIST
Πρόκειται περί παρεξήγησης: Κανένας δεν αποκαλούσε “yacht rock” αυτή την ανάλαφρη ροκ από μουσικούς με jazz/funk παιδεία που βγήκε στη Δυτική Ακτή των late 70s-80s. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι σνόμπαραν τους Steely Dan ή τους Toto ή τους Hall & Oates ως αφόρητα «ήπιους», πάραπολύφλώρους. Όμως, internet happened. Κι αφού όλα αυτά τα σχήματα είχαν τροφοδοτήσει αφειδώς με samples το hip hop, ξαφνικά στα 00s μια ολόκληρη γενιά άρχισε να λατρεύει (μεταειρωνικά;)
αυτήν την σκηνή και να θεωρεί το “Africa” «το
Ανοίγοντας τα φτερά της μετά το boom στο πλευρό του Φοίβου, η Νεφέλη Φασούλη είπε «τα δικά της», είπε λαϊκά, είπε jazz, πέρασε κι επτά μήνες στη Νέα Υόρκη. Και τώρα, το προχωρά ένα βήμα μπροστά με αυτό το EP αναπολογητικού anadolu funk. Κι αν η διασκευή στο «Θα τα κάψω» είναι καταδικασμένη να καεί στα εντεχνοελληνάδικα, το σύνολο των τεσσάρων κομματιών όχι μόνο έχει την προσοχή όσων ορκίζονται στον Barış Manço και δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί δεν ακούνε λαϊκά αλλά τους αρέσουν οι Altın Gün, αλλά την κερδίζει κιόλας. Ξεδιπλώνοντας το εκφραστικό της γρέζι κι εύρος, αξιοποιώντας μια μπάντα πίσω της που σπέρνει δεξιοτεχνία και θερίζει ψυχεδέλεια βλ. “Ma baquad balaki”.
Ακούστε το Wildest Dreams
Το Yacht Rock: A DOCKumentary στριμάρει στο HBO
