Earthling, Radar
(Cooltempo, 1995)
Μάιλς Ντέιβις: Αναζητώντας τον Ήχο
Ακούστε το Wyrd της Νεφέλης Φασούλη
Πρώτη λέξη, στο πρώτο καρέ, «γαμιέσαι». 1982, ο 56χρονος Miles Davis μόλις έχει υποστεί εγκεφαλικό και ο γιατρός του συνιστά αποχή από σεξ, αλκοόλ, ναρκωτικά και τρομπέτα - το δεξί του χέρι άλλωστε έχει προσωρινά παραλύσει. Διοχετεύει τη δημιουργικότητά του στο σκίτσο («μουσικοί, άλογα αλλά κυρίως χορεύτριες») και κάπου εδώ ξεκινά το graphic novel του Dave Chisholm που διανύει τη ζωή του τζαζ θρύλου μέσα από τα ίδια του τα λόγια. Από τον μαγικό αυτοσχεδιασμό των 40s-50s στην ψυχεδέλεια και τον αφροφουτουρισμό των 70s κι έπειτα, το νουάρ ύφος του Chisholm ζωντανεύει μια συναρπαστική πορεία γεμάτη αντιφάσεις και μεγαλείο. Όχι ασήμαντη λεπτομέρεια: ο Chisholm είναι κάτοχος διδακτορικού στην τζαζ τρομπέτα.
LOST ALBUM
komik
DOC
Η λίστα με «τα αγαπημένα του άλμπουμ», ήταν ένα από τα πλέον πολύτιμα κομμάτια της παρακαταθήκης που άφησε ο Κερτ Κομπέιν πέραν φυσικά της μουσικής των Nirvana. Λειτούργησαν ως starter pack, ακόμα και για μεταγενέστερες γενιές, που διαφορετικά ίσως να μην είχαν μάθει τους Wipers, τους Beat Happening ή τις Marine Girls. Αυτή η σειρά podcast του ραδιοφωνικού σταθμού KEXP (φυσικά) από το Σιάτλ, αφιερώνει κάθε επεισόδιό της και σε ένα άλμπουμ της λίστας. Και κάθε επεισόδιο χωρίζεται στα δύο: ένα συνήθως εξαιρετικό mini doc που σε βάζει πραγματικά στο κλίμα του γράφτηκε κάθε δίσκος και μια συζήτηση για το πώς ακούγεται σήμερα (που συχνά γίνεται αφόρητη εξαιτίας της υπερβολικής επίδειξης πολιτικής ορθότητας εκ μέρους των δύο “they love to smell their own farts” παρουσιαστών).
The Beach Boys
Το 1979, χρονιά που η Μάργκαρετ Θάτσερ ήρθε στην εξουσία, η Μεγάλη Βρετανία είχε ανάγκη για λίγη αισιοδοξία μετά το doom & gloom του πρώτου ποστ πανκ κύματος. Και για λίγο την βρήκε, με
PLAYLIST
PLAYLIST
48 ώρες μετά τον Sly Stone, ο κόσμος της μουσικής έχασε άλλη μια βασανισμενη ιδιοφυία, τον σπουδαίο Brian Wilson. Κι αν συγκριτικά με τους τους Beatles ή τους Rolling Stones, ίσως ξέρουμε λιγότερα απ’ όσα θα έπρεπε για τους Beach Boys με το επίσης καθοριστικό εκτόπισμα στην ποπ ιστορία, το ντοκιμαντέρ των Frank Marshall και Thom Zimmy καλύπτει αρκετά από τα κενά. Εστιάζοντας δίκαια στο πώς οι Beach Boys ενσάρκωσαν το μύθο του καλιφορνέζικου ονείρου (ήλιος, κορίτσια, σερφ), αλλά ποτέ δεν κατάφεραν
Τον Μάιο του 1995, Massive Attack/Portishead/Tricky είχαν ήδη κυκλοφορήσει τα αριστουργήματά τους κι έπαιρναν σιγά σιγά αποστάσεις από τον όρο “trip hop”. Όμως, ποιος θυμάται σήμερα ότι η κοινή τους μήτρα, το Μπρίστολ, δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη; Το ντουέτο των Earthling, Mau και Tim Saul, μαζί με τον Andy Keep, κυκλοφόρησαν έναν φανταστικό δίσκο που τριάντα χρόνια ζει στην σκιά μεγαθηρίων, ίσως γιατί κυκλοφόρησε την στιγμή που αυτός ο ήχος άρχισε να γίνεται πασπαρτού. Πιο κοντά στο hip hop και την jazz, με θεοσκότεινα «καπνισμένα» samples και σαφή πειραματική διάθεση, το Radar είναι ένα σχετικά παραγνωρισμένο gem των 90s, κάτι πολύ παραπάνω από μια υποσημείωση στον ήχο του Μπρίστολ. Σήμερα που ο ήχος αυτός επιστρέφει, βγάζει ακόμα περισσότερο νόημα.
To graphic novel του Dave Chisholm κυκλοφορεί από
τις εκδόσεις ΟΞΥ σε μετάφραση Γ.Ι. Μπαμπασάκη.
To The Beach Boys στριμάρει στο Disney+
να απεγκλωβιστούν από αυτό παρά το σπάνιο όραμα του Brian Wilson. Από την άλλη, αποσκοπώντας σε ένα συμφιλιωτικό happy end, το doc παραλείπει (ή ξεπετά) δυσάρεστες ιστορίες όπως ο πνιγμός του Dennis Wilson, οι πολύχρονες δικαστικές διαμάχες των μελών και ο σκοτεινός ρόλος που έπαιξε ο ψυχολόγος του Brian, Eugene Landy.
Ακούστε το Radar
LOST ALBUM