Long Relationships
Your Favorite Band Sucks
Ακούστε το Wyrd της Νεφέλης Φασούλη
Ψυχραιμία και ο διακόπτης του χιούμορ στο on. Ο Μαρκ και ο Τάιλερ κάθε εβδομάδα αναλύουν διεξοδικά γιατί πασίγνωστο μουσικό συγκρότημα ή μουσικός είναι…χάλια. Στο πρώτο πρώτο τους επεισόδιο, ας πούμε, τα βάζουν με τους Beatles: «Μας πήραν την αμερικανική μουσική και μας την πούλησαν πίσω με προφορά και ηλίθια κουρέματα», μπαμ! Από τα βέλη τους δεν ξεφεύγει κανένα μεγαθήριο όπως οι Black Sabbath («αν οι Flintstones έπαιρναν ναρκωτικά κι έφτιαχναν μπάντα»), η Madonna («δεν μπορεί να τραγουδήσει, δεν μπορεί να χορέψει, δεν είναι καλή ηθοποιός») ή οι Nirvana («μια πραγματικά φριχτή κακοφωνία»). Μην το πάρετε στα σοβαρά. Ή και πάρτε το π.χ. για τους Coldplay («ήταν μια βρώμικη δουλειά, μα κάποιος έπρεπε να την κάνει»)…
book
podcast
compilation
Η λίστα με «τα αγαπημένα του άλμπουμ», ήταν ένα από τα πλέον πολύτιμα κομμάτια της παρακαταθήκης που άφησε ο Κερτ Κομπέιν πέραν φυσικά της μουσικής των Nirvana. Λειτούργησαν ως starter pack, ακόμα και για μεταγενέστερες γενιές, που διαφορετικά ίσως να μην είχαν μάθει τους Wipers, τους Beat Happening ή τις Marine Girls. Αυτή η σειρά podcast του ραδιοφωνικού σταθμού KEXP (φυσικά) από το Σιάτλ, αφιερώνει κάθε επεισόδιό της και σε ένα άλμπουμ της λίστας. Και κάθε επεισόδιο χωρίζεται στα δύο: ένα συνήθως εξαιρετικό mini doc που σε βάζει πραγματικά στο κλίμα του γράφτηκε κάθε δίσκος και μια συζήτηση για το πώς ακούγεται σήμερα (που συχνά γίνεται αφόρητη εξαιτίας της υπερβολικής επίδειξης πολιτικής ορθότητας εκ μέρους των δύο “they love to smell their own farts” παρουσιαστών).
Inner City Beat!
(Soul Jazz, 2014)
Το 1979, χρονιά που η Μάργκαρετ Θάτσερ ήρθε στην εξουσία, η Μεγάλη Βρετανία είχε ανάγκη για λίγη αισιοδοξία μετά το doom & gloom του πρώτου ποστ πανκ κύματος. Και για λίγο την βρήκε, με
PLAYLIST
PLAYLIST
Ο πλήρης τίτλος της συλλογής περιέχει και τη φράση Detective Themes, Spy Music and Imaginary Thrillers: 1967-1977. Και είτε το ξέρουν, είτε όχι, οι Surprise Chef έλκουν την καταγωγή τους και από δω. Από τα, εντελώς σπάνια σήμερα, μουσικά θέματα για κατασκοπικά και αστυνομικά θρίλερ των
60s-70s που παρήγαγαν κυριολεκτικά με το κιλό οι ιn house συνθέτες των library music εταιρειών της
O Harold Heath είναι DJ 40 χρόνια, αλλά δεν έγινε ποτέ σταρ. Δεν πήγε ποτέ στην Ιμπίθα να παίξει, παρά μόνο για low budget διακοπές. Βασικά, δεν έπαιξε ποτέ εκτός Αγγλίας, παρά μόνο ένα δύο περιπετειώδη gigs στην Αν. Ευρώπη που δεν πήγαν και πολύ καλά. Ήταν πάντα ο warm up DJ, εκείνος που έπαιζε στο πίσω δωμάτιο της pub, που έπρεπε να κάνει 3-4 δουλειές για να μην εγκαταλείψει τη μουσική, που αναγκαζόταν να υφίσταται το κακομαθημένο κοινό και τους γκάνγκστερ ιδιοκτήτες, που μερικές βραδιές δεν πληρώθηκε (ή που είχαν ακυρώσει τη βραδιά χωρίς κάνεις να τον ενημερώσει). Κι όλες αυτες τις περιπέτειες τις θυμάται με σπαρταριστό χιούμορ σε ένα απολαυστικό memoir που απομυθοποιεί την dance σκηνή και είναι ότι πρέπει για την παραλία…
Ακούστε το podcast
Ακούστε τη συλλογή
Το Long Relationships του Harold Heath κυκλοφορεί από την Velocity Press
εποχής. Ανάλαφρη τζαζ, mod tunes κι έναx πρώιμο βρετανικό funk σε μια συλλογή-θησαυρό, στην οποία συμπεριλαμβάνεται κι ένα 60σελιδο graphic novel ανάλογης αισθητικής.
